Dziękuję <3 tak sweter kupowałam teraz , jest na przecenie w H&M za 30 zł , cena genialna, także radzę Ci się pośpieszyć :))
ps. Choć noszę rozm. 34 (xs) sweter, który widzicie na zdjęciach jest w roz. 40 chciałam, aby był wieeelki ;)

Hej:) tak noszę 34, zdjęcia jak to zdjęcia czasami na nich wyglądamy lepiej, czasem gorzej. Na niektórych, zwłaszcza gdy robimy zdjęcia całej sylwetki, innym obiektywem. Ale ja się tym nie przejmuję. Czasem wyjdę grubiej, włosy- czasem zawieje wiatr i albo ręką "je machnę", a na zdjęciu wyjdą na potargane. Czasem wyjdę ładniej czasem brzydziej , tak jak w życiu :) Mamy te gorsze i lepsze dni. Raz patrzymy w lustro i pomimo makijażu i ubrania się mówimy "łomatko" ;)) , a innym razem wstajemy z łożka i bez większych zabiegów upiększających się sobie podobamy.
Najważniejsze to siebie zaakceptować i uodpornić na krytykę innych, bo tak jak napisałam, ci co krytykują, mają na pewno większe kompleksy niż my :) Ludzi, którzy hejtują i niszczą psychicznie miej w głębokim poważaniu, to nad nimi można się tylko litować, bo wewnątrz muszą być strasznie nieszczęśliwi i w ten sposób starają się to ukryć. Niech to będzie ich własne bagienko, nie pozwól, żeby to ciągnęło się za Tobą, a frustracje innych miały wpływ na Ciebie.

Także Angeliko, życzę Ci więcej pewności siebie. Jesteś bardzo sympatyczną osobą, za tym również na pewno ładną, a wiesz czemu o tym wiem? bo ludzie sympatyczni i mili mają w sobie coś pozytywnego, co przekłada się na urodę, tylko nie zawsze sami zdają sobie z tego sprawę :) Także odkryj w sobie jeszcze więcej piękna i wypracuj pewność siebie :) pozdrawiam ciepło :*

Jasne twoje prawo:)

Mówisz, że jeśli dużo osób skomentuje , że w czymś wyglądasz źle (ubiór, fryzura czy makijaż) to się nad tym zastanowisz. Hmmm.. a czy jeśli ugotujesz jakieś danie, które bardzo Ci smakuje i nawet wszyscy goście powiedzą, że jest niesmaczne, to też przestaniesz je jeść? Ja nie. Bo to mój smak o tym decyduje co jem i nomen omen jak wyglądam.
Jeśli sama się sobie w czymś podobam, to żeby mi nawet 20 osób napisało, że coś nie jest fajne to ich sprawa, to niech te 20 osób tego nie zakłada. Proste.

Druga kwestia , jest to może już po prostu kwestia kultury i wychowania. Tak jak uważam, za brak kultury przyjść do kogoś do domu i zacząć krytykować w jaki sposób urządził mieszkanie... tak samo jak krytykować cudzy wygląd na blogu czy prosto w oczy.
Tylko tu wchodzi właśnie ta delikatna kwestia jaką jest KULTURA. Po prostu uważam, że jeśli nikt nie pyta się drugiej osoby o poradę, czy ocenę, to wielkim nietaktem jest owych porad udzielać.

Nie zgodzę się z porównaniem bloga do domu, do domu zapraszam wybrane osoby, przyjaciół. Blog jest publiczny, mój dom nie- proste. Więc każdy może na bloga wejść, skomentować, to zdecydowanie bardziej jak wystawa, muzeum- jeśli mam y się już trzymać urbanistycznej nomenklatury, także i krytyka jest jak najbardziej na miejscu.

Co do negatywnych komentarzy. Trzymając się jedzeniowego porównania- jak ktoś skrytykuje moje danie- może nie przestanę go jeść, ale przestanę go serwować gościom, jeśli im nie smakuje. Chleb z masłem jest smaczny, ale czyjaś sugestia, że z szynką byłby lepszy, smaczniejszy, pełniejszy, pewnie spowoduje, że chętnie spróbuję i szynki (sera/dżemu...). Mój smak/gust to moja sprawa, ale to nie znaczy, że nie można brać pod uwagę opinii innych.

Porównanie bloga do muzeum czy wystawy, to jest dopiero przesada. Blog jest personalny piszesz komuś wprost na jego temat. Gdy idziesz do muzeum i wypowiadasz swoją opinię w eter albo osoby Ci towarzyszącej, a nie autora danego eksponatu.
Jeśli idziesz na wystawę i masz okazję porozmawiać z malarzem to kurtuazja nakazuje, że raczej Ty jego pytasz co chciał przekazać . Możesz powiedzieć jemu jakie u Ciebie wywołuje emocje dany obraz, ale powiedzieć artyście, ze Ci się nie podoba, to właśnie szczyt braku kultury.

Ja nie porównuje bloga do domu, tylko pewien typ zachowania. Urządzenie mieszkania w domu, jest tylko przykładem, może to być opinia koleżanki z pracy odnośnie tego, że jesteś nieładnie ubrana, może być to wygwizdanie na koncercie piosenkarza, powiedzenie pani ze sklepu, że ma nieładny makijaż.. itp. Czyli właśnie wszystkie takie negatywne reakcje czy opinia o którą nikt nie prosi.

Jeśli twoja przyjaciółka, koleżanka, czy na jakimś forum, ktoś prosi o poradę opinię, jest to już zupełnie inna sprawa. Jak pytamy osób bliskich, gdy pytamy personalnie - wiemy kogo pytamy, wiemy czy dana osoba jest nam życzliwa, czy ją cenimy w temacie w którym o radę prosimy. Słuchanie rad od osób, których opinia nas nie interesuje bądź nie wiemy kim są (anonimowym zboczeńcem z sieci, 10-letnim chłopcem, zawistną ex itp) kto w dodatku takie komentarze może multiplikować, nie jak dla mnie najlepszym pomysłem.

Druga sprawa. Chyba każda z nas spotkała się w swoim otoczeniu z takim typem, na który potocznie mówi się "życzliwie radzę..", czyli typem "usłużnej" znajomej lub wrednej baby, która czy pytana, czy nie zawsze jakąś szpilę wsadzi, z uśmiechem na ustach i zawsze w "dobrej wierze" :) Takich osób się po prostu nie lubi, a w dodatku same robią sobie krzywdę, bo otoczenie przypina łatkę zgorzkniałej bądź zawistnej.

A propos twojego rozumienia porównywania jedzenia do ubioru... Napisałam, że jeśli któremuś z moich gości nie będzie coś smakowało - nie oznacza, że ja mam również zweryfikować swój smak i przestać coś jeść, jeśli lubię. Dalsze twoje porównania do jedzenia są naprawdę chyba zbyt daleko idące... Po prostu mam na myśli to, że CUDZE GUSTA NIE MAJĄ WPŁYWU NA MOJE :) Owszem można brać pod uwagę, a nawet sugerować się opiniami innych , pod warunkiem, że o nie prosimy. Rady owszem, ale wobec osób których darzymy zaufaniem, szacunkiem bądź są dla nas autorytetami w danej dziedzinie, bądź po prostu liczymy się z ich zdaniem. W innych przypadkach to nietakt.

A widzisz, ja właśnie wolę by ktoś mi powiedział prosto w oczy (napisał bezpośrednio), że mu coś nie pasuje, a nie jedynie przekazał po cichu opinię osobie obok.
Brak jawnie przekazywanej opinii, w moim odczuciu, odczuwam jako hipokryzję, a nie takt. Kultura to nie tylko słodzenie i wzajemne adorowanie, ale właśnie umiejętność wyrażania konstruktywnej krytyki.
I doskonale dostrzegam metaforę, więc dalsze przykłady są zbędne, moja opinia w każdym przedstawionym incydencie jest jednakowa. Koleżankę z pracy pochwalę za szczerość, a żałosne występu scenicznego nie zwieńczę brawami, a np w sztok pijany piosenkarz zasługuję właśnie na wygwizdanie. Jedynie z Panią w sklepie się nie zgodzę, występuje zupełnie prywatnie, a ja jej nie znam, także opinii nie wypowiadam.
Pozytywna krytyka nie ma też nic wspólnego z uszczypliwością czy byciem zawistnym i naprawdę nie można wszystkich z odrębnym zdaniem wrzucać do jednego wora.
A reasumując-CUDZE GUSTA MAJĄ WPŁYW NA MOJE, bo jesteśmy sumą naszych doświadczeń i doświadczeń ludzi obok nas, więc ich wybory, gust, smak na pewno mają wpływ na mnie i na moje postrzeganie.

Wiesz tak dywagować można w nieskończoność. Pijany piosenkarz to już inna sprawa, bo to jest propagowanie złych zachowań. Ja napisałam o wygwizdaniu piosenkarza tylko dlatego, że nam się jego muzyka nie podoba. Jest to osoba publiczna, na której koncert wystarczy, że nie pójdę, nie muszę go poniżać, ani wyśmiewać twórczości czy radzić zmianę stylu muzyki, w której on czuje się dobrze.

Widzisz ile ludzi tyle gustów i guścików. Słodzenie wbrew temu co myślimy, to też nienajlepsze rozwiązanie. Tym niemniej uważam, że ubiór i generalnie nasz wygląd, jest naszą indywidualną sprawa. Ubieramy się tak jak jest nam wygodnie, w tym czym dobrze się czujemy, co nam się podoba, bądź na to na co nas stać.

A widzisz piszesz, że Ty wolisz .. i ok, masz w zupełności do tego prawo. Tylko spójrz na to z drugiej strony. Ja nie pisze w tym momencie o sobie, ale są osoby, które nie chcą tego, bądź taką krytykę mogą zbytnio wziąć do siebie. Bo często pod obstrzałem krytyki stoją ludzie zakompleksieni, niedowartościowani. Nawet jeśli Ty z pełną uczciwością i w dobrej wierze powiesz takiej osobie np. że grubo w czymś wygląda, makijaż ją postarza, a inna rzecz jest kompletnie brzydka. Pisząc to do obcej osoby, która o tą opinie Cię nie prosi, nie wiesz jak zareaguje. Nie wiesz, w jakim stanie psychicznym jest , czy przed chwilą nie dostała tuzina jeszcze innych bardziej okrutnych komentarzy i ten twój mimo, że bardziej konstruktywny, nie dołożył się do tego , że taka osoba np. sobie coś zrobi, (ostatnio było wiele takich przypadków zwłaszcza u nastolatek) bo piszesz to w sieci, a tu są różni ludzie. Może też po prostu zrobić się jej bardzo przykro. Twoja rada też jej nie uratuje, bo ile ludzi tyle gustów i nawet jeśli jej posłucha, to inna część komentatorów z innym gustem skrytykuje ją właśnie np. za wygląd który był pod wpływem takiej porady...

Często dostaje maile, nawet bardzo osobiste, że często spotykają się z krytyką na co dzień i uszczypliwymi komentarzami, na temat swojego wyglądu, proszą mnie o radę odnośnie ubioru, ale też znając moje zdanie właśnie w tej kwestii, którą często poruszam, pytają mnie jak reagować. Dlatego piszę właśnie też z perspektywy takich osób i niejako jako ich głos.
Ja może jestem odporna na to, modę traktuje jako zabawę, żeby się spinać na ten temat. Gdybym modę traktowała zbyt dosłownie, pewnie nie mogłabym pracować w tej branży. Mam do siebie dystans, ale też duże poczucie własnej wartości, więc mnie nawet czasem pojawiające się inwektywy przyprawiają tylko o śmiech. Ale nie wszyscy do tego tak podchodzą...Dlatego tak porusza mnie ten temat, właśnie ze względu na innych. Krytykując nawet z pozoru błahe sprawy, nie wiemy, czy dla tej osoby też jest to błahe. Krytykując słabej jakości rzecz, nie wiesz czy to nie jedyna nowa rzecz jaką ta osoba mogła sobie pozwolić, krytykując złą fryzurę nie wiesz, czy to nie peruka a osoba nie jest chora, mówiąc, że w czymś wygląda grubo, nie wiesz czy nie było to jedyne zdjęcie które ta osoba uważała, że wygląda ładnie i poprawiał się jej nastrój. Krytykując jakąś rzecz nie wiesz, czy akurat ta rzecz nie jest dla niej szczególnie ważna...
Tak było np. ze mną.... Po tragedii jaką przeżyłam i stracie mojej Mamy, uchowała mi się niewiele. W tym jedna rzecz jaką mi dała. Pokazałam ją na blogu przed tym wszystkim. Gdy wówczas wycofałam się z bloga, nadal dostawałam komentarze na maila, nieopatrznie odczytałam jakiś który krytykował właśnie tą rzecz. Dla mnie jedną z ważniejszych. I to właśnie był komentarz, który zabolał najbardziej...

Dlatego uważam, że nie pytani, nie powinnyśmy kogoś krytykować, czy radzić bo nigdy nie wiemy czy kogoś tym nie urazimy. Czy czasami nie jest to dorzucenie swojego kamienia do publicznego linczu, wykpienia kogoś, albo sprawienia przykrości. W najlepszym przypadku taka krytyka będzie zbyta..
Dlatego jeśli Ty względem siebie życzysz sobie otrzymywać różne opinie to jest twoje prawo, ale inni mogą mieć inne zdanie w tej kwestii względem siebie właśnie z tak różnych powodów jakie opisałam, pozdrawiam:)

Pola ja szanuję Twoje zdanie, ale chciałabym, żebyś uszanowała moje. Ja brak krytyki, czy niewyrażanie opinii mam za nietakt, Ty taką sytuację bierzesz za przejaw kultury. Także tu się nie zgodzimy.
Piszesz o innych ludziach, ale świata nie zbawisz.
Przede wszystkim publikując wizerunek w sieci TRZEBA się liczyć z różnymi opiniami, więc jak ktoś nie jest na to psychicznie gotowy, to niech tego nie robi.
Nie jestem w stanie oceniać i przewidywać zachowań innych. Np mnie po śmierci Taty bardziej bolało lukrowane podejście do mnie, traktowanie jak skorupki jajka, która może w każdej chwili pęknąć. A ja potrzebowałam właśnie normalnego zachowania, a nie "cackania się". Nie przewidzisz więc, jakie zachowanie może kogoś bardziej urazić.
Ale masz rację- taka polemika może trwać w nieskończoność. Choć myślę, że taka wymiana zdań jest ciekawa, bo warto poznać inny punkt widzenia.
Pozdrawiam ciepło!

Dziękuję, cieszę się , że spodobał Ci się tekst. No właśnie chyba zbyt często ostatnio ludzie garną się do wydawania opinii o innych. Jasne , ja też uważam , że konstruktywna krytyka jest jak najbardziej potrzebna, tylko z takim zastrzeżeniem, gdy ktoś nas prosi o wydanie takiej opinii, czy poradę ;)
pozdrawiam